dobór wentylatora kopalnianego

Dobór wentylatora kopalnianego to proces, który powinien opierać się na parametrach sieci wentylacyjnej, a nie na samej mocy silnika czy „podobnych wymiarach” urządzenia. W kopalni wentylator ma zapewnić wymagany dopływ świeżego powietrza i stabilny rozdział strumieni w warunkach zmiennych oporów, zapylenia i ciągłej przebudowy wyrobisk. Dlatego punktem wyjścia jest określenie potrzeb rejonów: ile powietrza musi dotrzeć do przodków, ścian i stref technologicznych oraz jakie są wymagania organizacyjne przewietrzania.

Drugim krokiem jest ocena oporów sieci. Na straty ciśnienia składają się długości tras, przekroje wyrobisk, chropowatość, załamania, zwężenia, elementy regulacyjne, drzwi i tamy, a także przewody i lutniociągi. Opory nie są stałe: rosną wraz z postępem robót, pogorszeniem szczelności oraz narastaniem osadów. Z tego powodu dobór powinien uwzględniać rezerwę sprężu, aby wentylator utrzymał wymagany przepływ także w mniej korzystnych warunkach.

Następnie dobiera się wydatek i spręż w punkcie pracy. Zbyt mały spręż powoduje spadek przepływu w rejonach krytycznych, a zbyt duży spręż zwiększa koszty energii i sprzyja dławieniu na elementach regulacyjnych. Dobre dopasowanie pozwala ograniczyć straty, zmniejszyć hałas i poprawić stabilność kierunków przepływu. Warto też uwzględnić możliwość regulacji pracy, aby dostosowywać przepływ do zmieniających się potrzeb bez marnowania energii.

W doborze liczy się również odporność na warunki kopalniane: zapylenie, wilgoć, drgania i obciążenia mechaniczne. Istotne są solidne łożyskowanie, łatwy dostęp serwisowy, stabilne posadowienie i możliwość nadzoru stanu technicznego. Po montażu konieczna jest weryfikacja: pomiary przepływu i spadków ciśnienia, kontrola poboru prądu, temperatur łożysk i drgań, a także sprawdzenie szczelności połączeń. Dopiero po takiej ocenie można potwierdzić, że dobór wentylatora kopalnianego rzeczywiście zapewnia wymagane parametry przewietrzania i bezpieczną pracę układu.