mokra filtracja pyłu

Mokra filtracja pyłu to jedna z najskuteczniejszych metod redukcji stężenia cząstek stałych w powietrzu, stosowana szeroko w górnictwie węgla oraz w innych gałęziach przemysłu. W procesie tym zapylone powietrze wprowadzane jest do komory zraszającej, gdzie następuje intensywny kontakt z mgłą wodną. Cząstki pyłu wiążą się z kroplami, tworząc zawiesinę, która następnie osiada i jest usuwana z obiegu w postaci szlamu. Dzięki temu oczyszczone powietrze może zostać bezpiecznie odprowadzone do wyrobisk lub na powierzchnię.

Systemy mokrej filtracji pyłu w kopalniach składają się zwykle z wentylatorów odpylających, komór zraszających, instalacji wodnych oraz układów odprowadzania i zagospodarowania szlamu. Istotne jest dobranie odpowiedniej liczby dysz, ciśnienia wody oraz geometrii komory, aby zapewnić wysoką skuteczność wychwytywania drobnych cząstek, przy jednoczesnym zachowaniu wymaganej wydajności przepływu powietrza. W wielu przypadkach stosuje się układy wielostopniowe, w których powietrze przechodzi przez kilka stref zraszania.

Mokra filtracja pyłu ma szczególne znaczenie w strefach o dużej emisji pyłu, takich jak przodki ścianowe, punkty załadunku urobku czy kruszarnie. Ograniczenie zapylenia wpływa bezpośrednio na zmniejszenie ryzyka wybuchu pyłu węglowego, poprawia widoczność w wyrobiskach i komfort pracy załogi, a także redukuje ilość osadów na maszynach i konstrukcjach. Ponadto systemy te pozwalają spełnić wymagania dotyczące emisji zanieczyszczeń do atmosfery na powierzchni zakładu górniczego.

Eksploatacja instalacji mokrej filtracji pyłu wymaga regularnego nadzoru nad jakością wody, stanem dysz zraszających, komór odpylających oraz układów odprowadzania szlamu. Konieczne jest okresowe usuwanie osadów, kontrola zużycia elementów narażonych na ścieranie oraz monitoring parametrów pracy wentylatorów. Dzięki właściwej obsłudze i konserwacji systemy mokrej filtracji pyłu zapewniają stabilne, długotrwałe działanie, stanowiąc ważny element strategii ochrony środowiska pracy w górnictwie.