Przewietrzanie wyrobisk koncentruje się na dostarczeniu powietrza dokładnie do miejsca robót: przodków, komór, skrzyżowań i odcinków o zwiększonym zapyleniu. W porównaniu do przewietrzania całej kopalni jest bardziej wrażliwe na zmiany geometrii, szczelność przewodów oraz poprawność ustawień elementów regulacyjnych. Nawet niewielka nieszczelność może spowodować spadek przepływu w najważniejszym punkcie.
W wielu zastosowaniach wykorzystuje się przewody i lutniociągi, które przenoszą strumień powietrza w głąb wyrobiska. Kluczowe jest dobranie średnicy i długości, a także ograniczenie ostrych załamań, nagłych zwężeń i niepotrzebnych odcinków. Każdy taki element podnosi opory przepływu i wymusza większy spręż po stronie wentylatora, co zwiększa zużycie energii oraz hałas.
Dobór parametrów powinien uwzględniać wymagany wydatek powietrza w miejscu pracy oraz straty na trasie. W praktyce warto przyjmować rezerwę na pogorszenie warunków, ponieważ wraz z postępem robót rośnie długość lutniociągu, a przewody ulegają zużyciu i zabrudzeniu. Dobre przewietrzanie wyrobisk poprawia widoczność, ogranicza odkładanie się pyłu na urządzeniach i stabilizuje mikroklimat.
W eksploatacji liczy się kontrola szczelności, stan połączeń, mocowań oraz bieżąca ocena przepływu. Gdy wydajność spada, przyczyną bywa nieszczelność, nieprawidłowe ustawienie elementów regulacyjnych lub narastające opory w przewodach. Systematyczne przeglądy i pomiary pozwalają utrzymać wymagane parametry bez pracy „na granicy”. Skuteczne przewietrzanie wyrobisk to połączenie właściwego doboru wentylatora, dobrze poprowadzonych przewodów i konsekwentnej kontroli strat przepływu.