sieć wentylacyjna kopalni

Sieć wentylacyjna kopalni to układ połączonych wyrobisk i elementów regulacyjnych, który decyduje o rozdziale powietrza w całym zakładzie. Nawet najlepszy wentylator nie zapewni właściwych warunków, jeśli sieć ma niekontrolowane nieszczelności, niekorzystne połączenia lub nadmierne straty ciśnienia. Dlatego analizę wentylacji zaczyna się od sieci: jej geometrii, oporów oraz sposobu podziału strumieni na rejony.

W praktyce sieć składa się z głównych dróg doprowadzających i odprowadzających, połączeń międzywyrobiskowych oraz elementów kierujących przepływem. Do tych elementów należą m.in. tamy, drzwi, przegrody, zasuwy i przepustnice, które ograniczają przepływy niepożądane i wymuszają dopływ powietrza do miejsc pracy. Każdy fragment sieci wnosi opór, a suma oporów określa wymagany spręż wytwarzany przez wentylatory.

Istotnym zadaniem jest bilansowanie przepływów: niektóre rejony potrzebują większego dopływu, inne mniejszego, a sytuacja zmienia się w czasie wraz z postępem robót. Zbyt mała rezerwa sprężu powoduje, że przy zmianie układu przepływy „uciekają” do łatwiejszych tras, a krytyczne odcinki tracą wymagane ilości powietrza. Zbyt duże dławienie zwiększa koszty energii i obciąża urządzenia.

Utrzymanie sieci obejmuje kontrolę szczelności, porządkowanie połączeń, ograniczanie zbędnych obejść oraz okresowe pomiary spadków ciśnienia i wydatków. Warto też prowadzić dokumentację zmian, aby szybciej diagnozować przyczyny wahań przepływu. Dobrze utrzymana sieć wentylacyjna kopalni ułatwia stabilne przewietrzanie rejonów, poprawia bezpieczeństwo i pozwala efektywniej wykorzystać możliwości wentylatorów kopalnianych.