Wentylacja podziemna jest fundamentem bezpiecznej pracy w kopalniach i innych obiektach podziemnych. Jej zadaniem jest dostarczenie świeżego powietrza do rejonów robót, rozcieńczanie zanieczyszczeń oraz odprowadzenie zużytego powietrza wraz z pyłem i ciepłem. W praktyce jakość wentylacji wpływa na widoczność, komfort pracy, obciążenie organizmu oraz stabilność procesów technologicznych.
Podstawą projektowania jest określenie wymaganego wydatku powietrza w poszczególnych rejonach oraz wyznaczenie oporów przepływu w wyrobiskach i przewodach. Opory zależą od długości tras, przekrojów, chropowatości, liczby załamań, elementów regulacyjnych oraz stanu obudowy. Zbyt mały spręż układu wentylatorowego prowadzi do niedoborów powietrza w miejscach pracy, natomiast nadmierny spręż zwiększa zużycie energii i hałas.
Istotne jest również utrzymanie kierunków przepływu i właściwego rozdziału powietrza w sieci. Wraz z postępem robót układ wyrobisk się zmienia, dlatego system musi mieć rezerwy i możliwość regulacji. W praktyce stosuje się przegrody, tamy, drzwi wentylacyjne i przepustnice, aby ograniczać przepływy niepożądane i utrzymać wymagane parametry w kluczowych rejonach.
W eksploatacji liczy się szczelność połączeń, stan przewodów i urządzeń oraz stały nadzór nad pracą wentylatorów. Regularne pomiary przepływu, kontrola drgań, temperatur łożysk i poboru prądu pozwalają wykryć pogorszenie warunków, narastające opory albo problemy z wyważeniem wirnika. Dobrze zorganizowana wentylacja podziemna to nie jednorazowy projekt, lecz system utrzymywany i dostrajany do realnych warunków kopalni.