Wentylator odśrodkowy w kopalni wybiera się wtedy, gdy układ wentylacyjny wymaga wyższego sprężu, na przykład przy długich trasach przepływu, rozbudowanych przewodach, dużej liczbie załamań lub współpracy z instalacjami, które generują znaczne straty ciśnienia. W praktyce taka konstrukcja jest często wykorzystywana w wentylacji rejonowej, w układach lutniociągów o większych oporach oraz w systemach, gdzie potrzebna jest stabilność przepływu mimo zmiennej charakterystyki sieci.
Dobór zaczyna się od ustalenia wymaganego wydatku powietrza w rejonie oraz sprężu całkowitego, który musi pokonać straty na trasie. Straty wynikają z geometrii wyrobisk, stanu przewodów, elementów regulacyjnych i urządzeń współpracujących. Warto uwzględnić rezerwę na wzrost oporów w czasie, ponieważ wraz z eksploatacją mogą narastać osady, pogarszać się szczelność, a układ wyrobisk ulega zmianom.
Środowisko kopalniane wymaga wysokiej trwałości. Pył działa ściernie na elementy przepływowe, dlatego istotna jest odporność materiałowa i jakość wykonania wirnika. Równie ważne są uszczelnienia i stabilne łożyskowanie, bo praca ciągła w zapyleniu i wilgoci przyspiesza zużycie. Monitorowanie drgań, temperatur i poboru prądu pozwala wcześnie wykryć niewyważenie, osady na wirniku lub problemy z łożyskami.
Prawidłowo dobrany i utrzymany wentylator odśrodkowy zapewnia stabilny spręż, poprawia przewidywalność przepływu i ułatwia utrzymanie wymaganych parametrów wentylacji w rejonach o większych oporach. To rozwiązanie, które pomaga ograniczyć ryzyko niedowentylowania i wspiera bezpieczną organizację pracy pod ziemią.