Wentylator pomocniczy jest przeznaczony do wentylacji stanowiskowej, czyli do doprowadzania powietrza bezpośrednio do przodków i odcinków robót, gdzie warunki zmieniają się dynamicznie. To rozwiązanie szczególnie ważne w miejscach o lokalnym wzroście zapylenia, przy pracach drążeniowych oraz tam, gdzie naturalny rozdział powietrza w sieci nie zapewnia wymaganych ilości w strefie pracy.
Najczęściej wentylator pomocniczy współpracuje z lutniociągiem, który przenosi strumień powietrza w głąb wyrobiska. Kluczowe jest dobranie średnicy i długości przewodów oraz ograniczenie strat ciśnienia. Ostre załamania, nieszczelne połączenia i nieprawidłowe średnice potrafią znacząco obniżyć faktyczny przepływ w przodku, nawet gdy wentylator pracuje poprawnie.
Dobór parametrów powinien wynikać z wymaganej ilości powietrza w miejscu robót oraz oporów na trasie lutniociągu. W praktyce trzeba uwzględnić rezerwę na wydłużanie przewodów wraz z postępem robót i na pogorszenie szczelności w czasie. Zbyt mały spręż powoduje spadek przepływu i pogorszenie warunków, natomiast nadmierny spręż może zwiększać hałas i turbulencje.
Eksploatacja wymaga częstych kontroli: mocowań, stanu przewodów, czystości wlotów i wylotów oraz pracy łożysk. Warto obserwować drgania i pobór prądu, bo osady na wirniku lub uszkodzenia przewodów szybko wpływają na parametry. Dobrze dobrany wentylator pomocniczy stabilizuje wentylację przodka, ogranicza zapylenie i wspiera bezpieczną organizację robót pod ziemią.