zasada zwiększania ciśnienia

Zasada zwiększania ciśnienia w wentylatorach stosowanych w systemach wentylacji kopalnianej opiera się na przekształcaniu energii mechanicznej dostarczanej przez silnik na energię kinetyczną i ciśnienia przepływającego powietrza. Wirnik wentylatora, obracając się z wysoką prędkością, nadaje cząsteczkom powietrza przyspieszenie, a następnie w elementach kierujących następuje zamiana energii kinetycznej na energię ciśnienia. Dzięki temu możliwe jest pokonanie oporów przepływu występujących w przewodach, szybach, tamach i urządzeniach odpylających.

W wentylatorach osiowych zwiększanie ciśnienia odbywa się głównie poprzez nadanie powietrzu składowej prędkości wzdłuż osi obrotu, natomiast w wentylatorach promieniowych powietrze jest wyrzucane na zewnątrz pod wpływem siły odśrodkowej. W obu przypadkach kształt łopatek, prędkość obrotowa i geometria obudowy mają zasadniczy wpływ na wartość uzyskiwanego sprężu. Charakterystyka ciśnienia w funkcji wydajności pozwala określić optymalny punkt pracy wentylatora, w którym osiąga on wysoką sprawność i stabilność działania.

Zrozumienie zasady zwiększania ciśnienia jest ważne dla projektantów i użytkowników systemów wentylacji kopalnianej, ponieważ umożliwia właściwy dobór urządzeń do warunków sieci przewodów. Niewłaściwie dobrany wentylator może pracować poza zakresem swojej charakterystyki, co prowadzi do nadmiernego hałasu, drgań i wzrostu zużycia energii. Poprawne dopasowanie sprężu do oporów przepływu, uwzględniające możliwe zmiany konfiguracji wyrobisk, zapewnia bezpieczne i ekonomiczne przewietrzanie kopalni oraz wydłuża żywotność całego systemu wentylacyjnego.