Foutopsporing is die gestruktureerde benadering om afwykings in mynventilasie vinnig te lokaliseer en reg te stel. Die proses begin met simptome: dalende volumestroom, stygende statiese druk, ongewone vibrasie of hitte, of motors wat meer stroom trek. Deur hierdie leidrade teenoor die basislyn uit aanvaarding te vergelyk, word die probleem as aërodinamies (aanwas, obstruksie, klepmisstelling, lek) of meganies/elektries (wanbalans, belyningsfout, laer- of seëlskade, VFD-instelling) geklassifiseer.
Die volgende stap is datalogika: differensiaaldruk oor filters en dempers, vloei op sleutelpunte en spoed word gelyktydig gelog; vibrasiespektrums identifiseer kenmerkfrekwensies; temperatuur van laers en motors bevestig wrywing of verkoelingsprobleme. Visuele inspeksies—lemrande vir erosie, seëls vir lekke, bevestigings vir losheid—voltooi die prent. Klein toetse, soos rook of snelheidsroosters, help met roeteverifiëring en lekidentifikasie.
Herstel is doelgerig: by hoë filter-dP volg skoonmaak of vervanging; by surge word werkpunt deur VFD en leilemme terug na stabiliteit gebring; by meganiese oorsake word belyning en balans herstel, seëls vervang en fondasiestewerheid nagegaan. Ná elke ingreep volg ’n beheerde optoer met herhaling van metings om sukses te verifieer en die nuwe basislyn vas te lê.
Deurlopende dokumentasie—oorsaak, aksie, resultaat—bou ’n kennisbasis wat toekomstige diagnose versnel. So word foutopsporing van ’n reaktiewe noodproses tot ’n voorspelbare, data-gedrewe praktyk wat stilstand beperk en ventilasieprestasie vinnig herstel.