Lugvloeitoetsing is die praktiese verifiëring dat mynventilasiewaaiers die ontwerpvolumestroom lewer teen die gespesifiseerde statiese druk. Omdat kanale lank en vertak is, word metingspunte strategies gekies: reguit afdelings, weg van boë, T-stukke en dempers, om ’n eweredige snelheidsprofiel te kry. Pitotbuise, vloei-rasters of gekalibreerde venturis word gebruik, met temperatuur- en drukregstelling vir akkurate volumestroom. Differensiaaldruk oor filters, dempers en kritieke kleppe word gelyktydig geneem om plaaslike verliese te bepaal en die globale drukbalans te evalueer.
Voor toetse word instrumente gekalibreer en die stelsel gestabiliseer op vaste klepposisies of VFD-setpunte. Aanvanklike aanvaardingstoetse lê die basislyn vas—volumestroom, motorkrag, geraas en vibrasie by gekose werkpunte. Latere herhaalde toetse vergelyk prestasie teen hierdie basislyn en onthul veranderinge soos aanwas, lekke of belyningsverskuiwings. Enige groot afwyking tussen voorspelde en gemete waardes lei na hersiening van kanaalweerstandskatte of deurlopende metings om intermitterende foute te vang.
Tydens prestasiemeting oor skofte word die effek van veranderende proseslading, filterversadiging en klepbeweging op die werkpunt gedokumenteer. Waar vloei oorskiet, word kleppe of spoed teruggestel om energie te spaar; waar vloei te laag is, word weerstand verminder of die waaier se spoed verhoog. Die doel is ’n stabiele, nakomingsgeskikte lugprofiel teen minimum krag.
Deur lugvloeitoetsing as roetine in te bou—met deursigtige verslae en toegangsvriendelijke metingspunte—word die ventilasienetwerk voorspelbaar bestuur. Dit beskerm veiligheid, verlaag koste en bied harde data om optimalisering en toekomstige opgraderings te motiveer.