فن کمکی معدن یکی از تجهیزات کلیدی در تهویه موضعی است که وظیفه اصلی آن رساندن هوای تازه به نواحی دور از مسیر اصلی جریان هوا، مانند تونلهای پیشروی، کارگاههای استخراج و بخشهای در حال توسعه معدن است. در بسیاری از معادن زیرزمینی، حتی اگر تهویه اصلی بهدرستی طراحی شده باشد، بدون فن کمکی امکان تأمین هوای کافی در انتهای مسیرهای طولانی یا پشت جبههکار وجود ندارد. به همین دلیل، فن کمکی بهعنوان ابزار عملیاتی برای افزایش دبی و بهبود کیفیت هوا در نقاط بحرانی استفاده میشود.
عملکرد فن کمکی معمولاً همراه با داکت تهویه یا کانال انعطافپذیر تعریف میشود تا هوا بهصورت هدفمند به محل مورد نیاز هدایت گردد. این موضوع کمک میکند اکسیژن کافی فراهم شود، گرما و رطوبت تجمع پیدا نکند و آلایندههایی مانند گردوغبار، دود ناشی از ماشینآلات و گازهای حاصل از عملیات حفاری و آتشباری سریعتر رقیق و خارج شوند. در نتیجه، شرایط کاری پایدارتر شده و خطرات مرتبط با کاهش دید، خستگی حرارتی و آلودگی تنفسی کاهش مییابد.
برای انتخاب فن کمکی باید به چند عامل توجه کرد: طول و قطر داکت، میزان افت فشار مسیر، نیاز دبی در جبههکار، تعداد زانوییها و نشتیهای احتمالی. هرچه داکت طولانیتر و قطر آن کوچکتر باشد، مقاومت مسیر افزایش مییابد و فن باید توان بیشتری برای حفظ دبی مورد نظر داشته باشد. همچنین کیفیت نصب، آببندی اتصالات و جلوگیری از پارگی یا لهشدگی داکت، در عملکرد واقعی سیستم نقش مستقیم دارد.
از منظر بهرهبرداری، جانمایی فن کمکی باید بهگونهای باشد که بازگشت هوا و گردش کوتاه رخ ندهد. علاوه بر این، مدیریت کابلکشی، حفاظت مکانیکی و برنامه نگهداری دورهای برای یاتاقانها و پروانه، باعث کاهش توقفهای ناخواسته میشود. پایش ساده دبی و وضعیت داکت در طول شیفت، یک اقدام کمهزینه اما بسیار مؤثر برای حفظ کیفیت تهویه موضعی است.
در نهایت، فن کمکی معدن زمانی بهترین نتیجه را میدهد که با اهداف ایمنی و کنترل گردوغبار و گازها هماهنگ باشد. وقتی کلیدواژههایی مانند افزایش دبی، انتخاب درست، نصب استاندارد و کنترل آلایندهها در عمل رعایت شوند، تهویه جبههکار قابل پیشبینیتر میشود و کارایی عملیات استخراج و توسعه معدن نیز بهبود پیدا میکند.