ondergrondse stofverwydering

Ondergrondse stofverwydering is die gecoördineerde toepassing van kappe, kanale, waaiers en stofvangers om deeltjies naby hul bron vas te vang. In ryggange en by frontrye—waar vrystelling piek—word plaaslike onttrekking ingestel en die stroom na siklone, sakfilters of nat-stelsels gelei. Dit verlaag blootstelling, verbeter sigbaarheid en beskerm komponente teen erosie en besoedeling.

Doeltreffendheid hang af van aërodinamiese besonderhede: afgeronde inlate, leilemme en uitlaatdiffusors verlaag verlieskoëffisiënte, terwyl klankdempers geraas beperk in beknopte ruimtes. Met veranderlike-frekwensie-beheer bly die stelsel se vloei aangepas by werksiklusse, wat energiebesparing bring en filterlewe verleng. Die drukbalans oor vertakkings word met meetpunte bewaak om terugvloei en kanaalverstop te voorkom.

Deurlopende monitering—drukverskil, totale vloei, temperatuur, vibrasie—verskaf vroeë aanwysers vir verstopping of wanbalans en maak voorsorgonderhoud uitvoerbaar. Roetine-prosedures, soos media-vervanging, seëltoetse en kanaalskoonmaak, hou prestasie hoog en stilstand kort. Ondergrondse stofverwydering is dus ’n gestruktureerde praktyk wat veiligheid, luggehalte en produksiestabiliteit gelyktydig bevorder.