فن موضعی ضدانفجار

فن موضعی ضدانفجار به‌طور ویژه برای تهویه مستقیم جبهه کار، تونل‌های بن‌بست و مسیرهای حفاری در معادن زیرزمینی طراحی شده است. وظیفه اصلی این فن، رساندن هوای تازه با فشار کافی به محل کار کارگران و هم‌زمان بیرون راندن گازهای مضر، گرد و غبار و دود ناشی از انفجار مواد ناریه و تجهیزات دیزلی است. در محیط‌هایی که غلظت گاز متان و گرد و غبار زغال‌سنگ می‌تواند به سطح انفجاری برسد، استفاده از فن موضعی ضدانفجار بخش ضروری سیستم ایمنی تهویه محسوب می‌شود.

ساختار فن موضعی ضدانفجار شامل محفظه‌ای با استحکام بالا، الکتروموتور ضدانفجار، پروانه با طراحی ویژه و بدنه‌ای مقاوم در برابر ضربه و خوردگی است. تمام اجزای الکتریکی در محفظه‌ای قرار می‌گیرند که در برابر نفوذ گاز و شعله محافظت شده است تا جرقه‌های داخلی به محیط نشت نکند. همچنین، طراحی پره‌ها و فاصله بین قطعات چرخان و ثابت به‌گونه‌ای است که از ایجاد جرقه مکانیکی جلوگیری شود. این ترکیب طراحی، فن موضعی را به گزینه‌ای مطمئن برای استفاده در فضاهای محدود و پرخطر تبدیل می‌کند.

فن موضعی ضدانفجار معمولاً به‌صورت سری یا موازی با خطوط لوله فنری یا لوله‌های فولادی برای انتقال هوا تا جبهه کار مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتخاب قطر و طول لوله، افت فشار، تعداد زانویی‌ها و نوع آرایش نصب، در راندمان نهایی سیستم تهویه تأثیر مستقیم دارد. مهندسی صحیح این شبکه به‌همراه انتخاب فن با دبی و فشار مناسب، تضمین می‌کند که هوای تازه به نقاط دوردست تونل‌ها رسیده و گازهای خطرناک به‌سرعت رقیق و تخلیه شوند.

در بهره‌برداری از فن موضعی ضدانفجار، انجام بازرسی‌های منظم شامل کنترل کابل‌ها، وضعیت الکتروموتور، اتصالات مکانیکی و بررسی سلامت محفظه ضدانفجار اهمیت زیادی دارد. ثبت دوره‌ای مقادیر دبی، فشار و سطح صدای فن به شناسایی زودهنگام عیوب احتمالی کمک می‌کند. با استفاده صحیح از فن موضعی ضدانفجار و رعایت دستورالعمل‌های نصب و نگهداری، بهره‌بردار می‌تواند ایمنی کارکنان را در محل کار زیرزمینی افزایش داده و هم‌زمان بهره‌وری تهویه معدن را در سطح مطلوبی حفظ کند.