فن موضعی معدن زغال‌سنگ

فن موضعی معدن زغال‌سنگ یکی از مهم‌ترین تجهیزات تهویه در نزدیکی جبهه‌های استخراج، تونل‌های تازه حفر شده و راهگاه‌های دور از شفت اصلی است. در این نواحی، غلظت گاز، گرد و غبار زغال و دمای محیط می‌تواند بالا باشد و جریان عمومی هوای معدن به تنهایی پاسخگوی نیاز تهویه نیست. فن موضعی با اتصال به لوله‌های انعطاف‌پذیر، هوای تازه را مستقیما به محل کارگران منتقل کرده و هوای آلوده را به مسیر بازگشت هدایت می‌کند.

در طراحی فن موضعی معدن زغال‌سنگ، عوامل متعددی از جمله فشار مورد نیاز، طول و قطر لوله‌های تهویه، شدت تولید گاز و گرد و غبار و شرایط کار در نظر گرفته می‌شود. این فن‌ها می‌توانند از نوع محوری ساده، دو پروانه‌ای یا دوار مخالف باشند تا بر اساس نیاز، فشار و دبی مناسب فراهم گردد. در معادن زغال‌سنگ، اغلب نسخه‌های دارای ساختار ایمن یا مجهز به تجهیزات مناسب برای محیط‌های دارای گاز قابل اشتعال انتخاب می‌شود تا فن خود به منبع خطر تبدیل نشود.

فن موضعی معدن زغال‌سنگ معمولا همراه با لوله‌های انعطاف‌پذیر نصب شده و امکان جابه‌جایی هم‌زمان با پیشروی جبهه استخراج را دارد. با جلو رفتن کار، محل فن و طول لوله‌ها تنظیم می‌شود تا همیشه هوای تازه در نزدیکی محل حفاری در دسترس باشد. در برخی طرح‌ها، دو یا چند فن موضعی در یک مسیر برای افزایش فشار و تأمین دبی کافی به صورت زنجیره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.

نگهداری فن موضعی معدن زغال‌سنگ شامل تمیزکاری منظم از گرد و غبار زغال، کنترل لرزش و صدا، بررسی سلامت کابل‌ها و اتصالات و پایش دمای یاتاقان‌ها است. تجمع غبار روی پروانه می‌تواند تعادل آن را بر هم زده و باعث افزایش لرزش شود، بنابراین پاک‌سازی دوره‌ای اهمیت زیادی دارد. همچنین، بررسی سلامت لوله‌های تهویه و جلوگیری از پارگی یا له‌شدگی آن‌ها برای حفظ دبی هوا ضروری است. با اجرای این اقدامات، فن موضعی معدن زغال‌سنگ می‌تواند به شکل پایدار، محیطی ایمن و قابل تنفس را در نزدیک‌ترین نقاط به جبهه استخراج فراهم کند.